changes............we must

I keep asking myself...sempat tak berubah ni sebelum ajal menjemput...sempat tak?nak berubah sikit pun punye lah payah...tapi terasa bangga bila diri nih dah mampu berubah jadi lebih matang dari dulu...hikhik..no more boyfie..tak berskandel sesuke hati dah....pergaulan kena jage..oyeah..tudung yang singkat2 tak berape nak pakai dah...n nnti wajib tak mau pakai dah...jeans sendat??ok..dah lame tak pakai k....harap tak pakai dah....istiqamah?ye...tgh istiqamah..kalau dulu suke2 ati pakai baju lengan pendek pastu pakai tudung...ingat rambut  jeke aurat?huh....tak2...muka ngn pgelangan tgn je boleh nampak....yang lain aurat...stokin?skrg tgh berjinak2 utk pakai...mmg la sedikit susah sbb dulu haram jadah nak pakai....tapi nuh kat neraka...punye la ramai kaum wanita...sbb ape?sbb aurat tak jage...mulut tak jage..nak tunjuk baik?tak..tak...tapi sedang cube untuk mnjadi baik...mmg ade yang akan tanye..kalau tutup aurat tuh kompom masuk syurga ke?..senang je jawapan tuh...yang pasti sape tak tutup aurat kompom masuk neraka...pastu bila kita nak berubah..ade pulak yang cakap..’macam lah kau tuh baik sangat..dulu kau tuh jahat nak mampos’...its ok...cakap selagi boleh cakap..jawapnnye mudah.. Tidak tersabit larangan dari Nabi untuk seseorang yang bahkan baru masuk Islam untuk pergi berdakwah kepada kaumnya. Maksudnya, dakwah itu tuntutan. Selagi kau Islam, dakwah tu wajib walaupun kau sendiri tak berapa betul. Sekurang-kurang dia insaf dan bertaubat sekarang.

Tak de sape nak ubah diri kita melainkan kita sendiri ade keinginan untuk berubah..bertindak...sbb ajal maut kita tak tahu bila...bukan tggu dah tua baru nak berubah,....sedangkan budak kecik pun .,klau ALLAH kata ajal die sampai...dia akan pergi...mase tuh nak mnyesal dah takde gune..tggu jelah kena hisab...ok...semua orang berhak berubah kot....tujuan kita hidup kat dunia nih ade satu je....nak kumpul pahala...bukan nak kumpul dose...ckup dahke bekal nak bawak g akhirat??

Takde sape pakse pun nak suruh kita berubah secara drastik...paham..manusia perlukan mase..yes..mmg pun...tapi berubah sikit2 pun ok kan..asalkan kita cube berperang dgn nafsu kite..lawan nafsu kite...kita perlu kembali pada fitrah ...kita nih hidup kat atas muka bumi nih sementara je...sementara je....sementara je...daripada sibuk nak bermusuh dengan manusia..eloklah kita bermusuh dengan nafsu kita sendiri...sbb nafsu la punca manusia nih lemah nak berubah...

berubah lah walaupun terpaksa...sbb dalam terpaksa tuh la lame2 kita akan rela...dengar lah nasihat org yang mmberi nasihat....sbb ape yang org sekeliling tgur kita tuh betul...kerana mereka sedang menilai kita..kita maybe marah org judge kita...tapi in fact org takkan saje2 nak judge kita melainkan perbuatan kita sendiri cukup mggambarkan sape diri kita....so,kalau org tgur..terima lah...cube untuk terima...walaupun kita rase tergugat dengan teguran tuh.cube jugak untuk terima..hebat mane lah sangat diri kita nih sampai tak leh nak kena tgur..tak perlu kot nak malu sbb kne tgur...sbb kita nih manusia biasa je...wajib ade khilaf sikit2 tuh...

kalau kita berubah..mesti kita akan rasa bahagia sebenarnya...sbb berjaya melalui satu fasa yang sukar...mmg susah nak berubah...lagi2 kalau banyak sangat menda yang kita biasa buat dalam kehidupan seharian rupa rupanya tak betul...benda yang dah terbiasa...pastu kita nak ubah...susah kan?aah..mmg sangat susah...tapi kalau kita percaya pada diri..yakin boleh...insyaallah boleh... Percayalah bahawa kebahagiaan adalah seperti mawar yg ditanam. Tidak lansung berbunga (sebaik saja ditanam), tetapi ia pasti akan tumbuh.

Ingat lah..mahatma ghandi pernah berkata.. "Siapa mahu mencari mutiara, haruslah berani selam ke dalam laut yang sedalam-dalamnya, siapa yang hatinya kecil berdiri di pinggir sahaja dan takut akan terjun ke dalam air, ia tak akan dapat sesuatu apa!"jelaslah..kalau kita nak..kita kena cuba….kalau kita nak berubah…kita kena cuba berubah…jgn juz duduk dan tggu hidayah dtg…sbb kita sendiri yang kena ubah diri kita…kalau orang kata entri saye kali nih Nampak macam berlagak baik dan tak layak nak tulis macam ni..satu jela yang saye nak cakap…Setiap manusia tidak sunyi daripada melakukan kesalahan dan sebaik-baik orang yang bersalah ialah orang yang segera bertaubat..ALLAH tuh tak kejam...if kita buat salah,..kita taubat,...die ampunkan..tapi nape ade lagi manusia yang bila die sedar die tuh berdosa tapi smbong sangat nak bertaubat...tak perlu lah nak berlagak smbong macam die akan kekal duduk kat bumi nih sampai bila2....ALLAH sentiasa bg kita peluang tapi kita yang tak nampak peluang tuh...smbong nye lah kita nih kan...kadang2 ALLAH senagaj datangkan ujian sbb DIA rindu kat kita...tapi kita lagi salahkan DIA ade lah....merungut itu lah...ini lah...padahal kita tak taw yang sebenarnya ujian tuh la yang nk mentarbiyah diri kita..mengkifarah dosa2 kita...nak bg peluang kat kita supaya berubah....

Kalau kita rase tak kuat utk berubah sbb takde org nak support kita...takpe..tak mengapa.... Tarbiyah Allah amat mahal..tidak semua kasih sayangNya terzahir melalui belaian..adakala ketegasan mampu mendidik kita lebih daripada kelembutan..Allah lebih memahami kita daripada segala makhluk di dunia..justeru mengadulah padaNya, setiap titisan air mata yang mengalir amat bernilai dan berharga di sisi Allah...insya Allah.

Hari ini bukan semudah semalam utk bergelar manusia sempurna, banyak yg perlu dikorbankan, banyak jugak yang terpaksa dilepaskan. sesekali langkah tersadung, rebah menyembah..sesekali melangkah gagah, tersenyum megah dan semua itu memerlukan pengorbanan, menentukan kesabaran dan air mata.. selagi prinsip hidup berada diatas landasan yg betul..usah digusar pada ANUGERAH TUHAN..anggaplah bila sesekali di duga itu sekadar untuk mematangkan dan mengajar kita bangun untuk menjadi manusia sesempurna insan...ye...mmg nak berubah banyak rintangan...tapi percaya lah...dalam kita mahu menyempurnakan diri kita...tiada yang mudah...tuh semua cabaran dalam usaha menjejak keimanan....

Penah dgr tak kata2 yang menyuruh kita bertudung walau terpaksa...solatlah walaupun keadaan terpaksa..Puasalah walau keadaan terpaksa...
Kerana kewajiban itu memang kadang kala sifatnya terpaksa...
Dari keterpaksaan itu perlahan-lahan kita akan menemukan hikmah dan pada akhirnya hati pun menjadi ikhlas untuk beribadah kepadaNya.senang cte buat la semua tuh dengan tak ikhlas sekali pun...cube...sbb kalau nak tggu kita ikhlas,..maybe berabad lamenye...sbb hidayah bukan untuk ditunggu k..tapi untuk dicari..macam makanan la...kalau tak suap kat mulut..takkan masuk dengan sendiri...kalau tak suap,perut pun takkan hadam..betul tak??...so,kalau takleh nak ikhlaskan hati...cubelah walaupun terpaksa....

Sikit..sikit...insyaALLAH...:)

AKHIR KATA: Jalan kebahagiaan ada di depaNmu. Carilah ia dalam lautan ilmu, amal soleh dan akhlak yg mulia. Bersihkanlah objektif dan niat kita dalam setiap perkara, nescaya kita akan bahagia...amiin..

 

---

Cik Iza membebel

---